της Χριστίνας Ντουνιά

the books’ journal τεύχος 37, 17/10/2014

Η λογοτεχνική αυτοβιογραφία, είναι ένα είδος ιδιαίτερα απαιτητικό και ελάχιστα καλλιεργημένο στην ελληνική λογοτεχνία. Σκέφτομαι πρόχειρα τις περιπτώσεις του Γρηγορίου Ξενοπούλου (Η ζωή μου σα μυθιστόρημα), του Κωστή Παλαμά (Τα χρόνια μου και τα χαρτιά μου), του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη (Η ζωή μου), και ακόμα του Νίκου Καζαντζάκη την αιρετική αυτοβιογραφία Αναφορά στον Γκρέκο. Από αυτή την άποψη, το καινούργιο βιβλίο της Άλκης Ζέη είναι πολλαπλά καλοδεχούμενο. Δεν είναι βέβαια ο μοναδικός λόγος που κάνει αυτό το βιβλίο ιδιαίτερα ενδιαφέρον και αξιανάγνωστο.

Διαβάστε περισσότερα...

της Αγγελικής Βουλουμάνου

Άρθρο δημοσιευμένο στο περιοδικό διαβάζω τεύχος 528 Απρίλιος 2012

Η Άλκη Ζέη είναι μία από τους λιγοστούς πολυμεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς. Ο μακρύς κατάλογος με τις ξένες εκδόσεις των βιβλίων της είναι εντυπωσιακός για το πλήθος χωρών και γλωσσών που εμφανίζει. Το πιο σπουδαίο ωστόσο είναι ο θαυμασμός που το έργο της συγκεντρώνει εκτός Ελλάδας, αποκτώντας χάρη σ’ αυτό οικουμενική διάσταση.

Η περιπέτεια της μετάφρασης και έκδοσης ενός βιβλίου σε ξένη χώρα, ειδικά όταν πρόκειται για βιβλίο γραμμένο σε περιορισμένα ομιλούμενη γλώσσα όπως τα ελληνικά, είναι μια επίπονη, μακρόχρονη και συχνά απογοητευτική διαδικασία.

Διαβάστε περισσότερα...

Συνέντευξη στην Πόλυ Κρημνιώτη στην ΑΥΓΗ 23/9/2013

-Έχετε ζήσει, την Κατοχή, την Αντίσταση, γνωρίσατε τη θηριωδία του ναζισμού. Προχθές ένας νεοναζί δολοφόνησε ένα νέο άνθρωπο...
Είχα χρόνια να αισθανθώ φόβο. Μαθαίνοντας για τη δολοφονία αυτού του παιδιού στο Κερατσίνι φοβήθηκα. Είναι κάτι ασύλληπτο. Ποιο μυαλό την οργάνωσε έτσι; Αυτό το μαχαίρι που πήγε κατευθείαν στην καρδιά... ούτε στα πιο δύσκολα χρόνια δε γινότανε. Είναι πολύ επικίνδυνα αυτά τα πράγματα. Αυτό πρέπει να μας ενώσει όλους. Να ξεχάσουμε τις διαφορές μας και να συγκεντρωθούμε στην εξάλειψη αυτού του μορφώματος. Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη στην οποία υπάρχει ναζιστικό κόμμα. Στη Γερμανία έχει απαγορευτεί το ναζιστικό κόμμα.

Διαβάστε περισσότερα...

Εξομολόγηση στον Μισέλ Φάις για τα μυστικά της γραφής της.

«Δεν νομίζω ή μάλλον είμαι σίγουρη πως δεν έχω αλλάξει τον τρόπο που δουλεύω ένα κείμενο από τα πολύ μικρά μου χρόνια ώς σήμερα. Μπορεί μια εικόνα που βλέπω ή που μου έρχεται στο νου να σταθεί αφορμή για ένα διήγημα ή ακόμα για ένα μυθιστόρημα. Σαν κάποιες μικρές κάψουλες που τις βάζεις μέσα στο νερό κι αυτές ανοίγουν, μεγαλώνουν, μεγαλώνουν και γίνονται ολόκληρο τριαντάφυλλο.

Δεν κρατώ ποτέ πολλές σημειώσεις.  Μια λέξη, μια φράση.  Ποτέ όμως δεν κάθομαι να γράψω κάτι αν δεν το έχω σχεδόν όλο μέσα στο μυαλό μου.

Διαβάστε περισσότερα...